W ogniu namiętności - Sylvia Day

Kolejny raz z rzędu przeczytałam książkę, napisaną w formie opowiadań. Jak podkreśliłam w ostatniej recenzji, nie przepadam za krótką formą, która nie daje mi możliwości zaprzyjaźnienia się z bohaterami na dłużej, a ja lubię przywiązywać się do postaci książkowych, co w efekcie często przysparza książkowego kaca :) Niestety taka dola blogera, nie zawsze mamy wpływ na to, co czytamy. Nie mniej jednak spróbuję przybliżyć Wam zbiór opowiadań „W ogniu namiętności”.

„Cztery gorące historie, cztery fascynujące opowieści z namiętnością w roli głównej. Rachel, Layla, Ana i Darcy: cztery kobiety, których całkowicie odmienne życiowe ścieżki prowadzą do tego samego celu: wielkiej, wszechogarniającej, dzikiej i bezpruderyjnej miłości. Nie ma fantazji, której nie można zrealizować, nie ma rozkoszy, po którą nie można sięgnąć, nie ma zasad, których nie można złamać. Są pragnienia, fantazje i żądze, które trzeba zaspokoić. Za wszelką cenę. „

Podejrzewam, że Sylvii Day nie trzeba nikomu przedstawiać. Autorka bestsellerowej trylogii o Gideonie Crossie ma na swoim koncie kilkanaście romansów i powieści erotycznych, które znalazły spore grono fanów na całym świecie. Tym razem pokusiła się o napisanie opowiadań. Czy taka forma zdobędzie równie liczne grono wielbicieli?

Niestety mnie książka nie zachwyciła, pomijając już nawet fakt, że nie lubię opowiadań. Przeczytałam już kilka książek tej autorki (seria Crossfire to jedna z moich ulubionych jak nie najulubieńsza seria z tego gatunku) jednak tym razem odniosłam wrażenie, że albo Day straciła formę, albo po prostu „popełniła” książkę dla kasy taką „na odwal”. Obydwie opcje są jak najbardziej możliwe.

„W ogniu namiętności” to cztery historie miłosne, przepełnione wszechogarniającą namiętnością, do której sprowadza się cała książka. Cztery różne opowieści, których wspólnym mianownikiem jest praca, jaką wykonują męscy bohaterowie, mianowicie są funkcjonariuszami służb specjalnych. Wokół tego tematu zbudowane są fabuły tych opowiadań i mogłoby się wydawać, że temat na tyle atrakcyjny, że powstanie coś naprawdę fajnego. Niestety tak się nie stało. Powiem szczerze, historie są po prostu nudne (może poza jedną „Wytrzymać wszystko„, którą nawet dobrze mi się czytało). Bohaterowie wyidealizowani, wręcz przerysowani, bohaterki, jak to w dzisiejszych czasach silne, wiedzące czego chcą i bezpruderyjne, co samo w sobie nie jest niczym złym, jednak mam takie wrażenie, że autorka zredukowała je trochę do takich „kotek w rui”, które poza seksem niewiele oczekują od życia.
Jest jeszcze jedna rzecz, która mnie strasznie mierzi, mianowicie wulgaryzmy, jakich używa autorka. I choć w innych jej książkach nie przeszkadzały mi w ogóle, tak tym razem raziły ogromnie, były niesmaczne, chociaż niesmaczne to chyba niewłaściwe słowo, po prostu nie na miejscu. Z drugiej strony jednak, zdaję sobie sprawę, że po trosze może być to wina tłumacza. Jak wiadomo, nasz język jest ubogi w określenia, których można użyć, aby nazwać męskie czy żeńskie narządy płciowe. I tu jest pies pogrzebany. Zazwyczaj są one albo wulgarne, albo naukowo – medyczne czy zbyt infantylne. No cóż. Podziwiam jednak autorki, które radzą sobie, i to nawet całkiem dobrze bez tego całego nazewnictwa.

Myślę, że moja niezbyt pochlebna recenzja tak naprawdę nie zaszkodzi Sylvii Day, jak i również nie odwiedzie nikogo od czytania jej książek. Ja sama je lubię i na pewno przeczytam jeszcze nie jedną. 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Akurat.