Jutro będzie normalnie - Agnieszka Lis

Z twórczością Agnieszki Lis miałam już przyjemność podczas czytania „Karuzeli”. To książka, która bardzo głęboko zapadła w mojej pamięci i bardzo często zostaje stamtąd przywoływana. Czy z kolejną powieścią, „Jutro będzie normalnie” będzie podobnie? Przekonajcie się sami.

„Życie Małgosi dalekie jest od ideału.

Czteroletni synek sprawia problemy, mąż coraz później wraca do domu, a teściowa wszystko wie najlepiej i krytykuje nawet zawartość lodówki. W pracy też nie jest różowo – zazdrosna koleżanka zrobi wszystko, żeby uprzykrzyć jej życie. W całym tym chaosie Małgosia nawet nie zwraca uwagi na list z absurdalną informacją o spadku po ciotce mieszkającej pod Londynem. Mąż za to jest tym bardzo zainteresowany…

Czy Małgosi uda się pokonać przeciwności losu i spełnić marzenie o białym domku? Na kogo będzie mogła liczyć w najtrudniejszych chwilach?

Bohaterki bestsellerowych powieści Agnieszki Lis to prawdziwe kobiety, których życie nie jest usłane różami. Mierząc się z problemami, dają czytelniczkom powody do wzruszeń i nadzieję na lepsze jutro. „

„Jutro będzie normalnie” to tak zwana książka „o życiu” albo jakby powiedzieli złośliwi: o niczym, ale może po części tak jest. W takim razie co sprawiło, że nie mogłam oderwać się od tej książki? Co w niej jest takiego, że już od pierwszych stron z zapałem śledziłam poczynania jej bohaterów? Cały czas próbuję rozwiązać zagadkę tego fenomenu i powoli dochodzę do pewnych wniosków. To musi być wypadkowa wielu czynników, takich, jak: styl, język, dobór słów. Jednak chyba przede wszystkim tego, że Agnieszka Lis posiada niezwykłą umiejętność pochylenia się nad zwykłym człowiekiem i jego zwykłymi czasami błahymi i banalnymi sprawami, ubraniem ich w najprzeróżniejsze emocje i zmuszenie nas do refleksji.

Główna bohaterka Małgorzata to kobieta jakich wiele. Jej start w życie był niezbyt udany, jednak według zasady, że zawsze po burzy przychodzi słońce i do niej uśmiecha się szczęście. Poznaje mężczyznę swojego życia, wychodzi za mąż i wydawałoby się, że od teraz już wszystko będzie dobrze. Jednak jak to w życiu bywa, nie zawsze jest tak „różowo”, jak byśmy chcieli. Za małe mieszkanie, wtrącająca się we wszystko teściowa, synek, który czasami doprowadza do szału i mąż, który okazał się nie taki idealny, jak się wydawało na początku. Wzloty i upadki, ciosy od życia, ale i zaskakujące niespodzianki.

Szczerze mówiąc, sama nie wiedziałam, czy mam ochotę potrząsnąć Małgosią, czy ją podziwiać za to, w jaki sposób przyjmowała impertynencję teściowej i zmiany w zachowaniu męża. Na pewno imponowała mi tym, z jaką odwagą i determinacją spełniała swoje marzenia. I właśnie takie jest przesłanie tej książki, że warto mieć marzenia i je realizować.

Pod wpływem tej książki powróciła do mnie refleksja na temat rodziców. Myśl, która w pewnym okresie życia na pewno nachodzi każdego z nas. Po raz kolejny uświadomiłam sobie, że rodzice jacykolwiek by nie byli, zazwyczaj nie chcą źle dla swoich dzieci i to całe „trucie”, które tak doskwiera nam, kiedy jesteśmy młodzi to nic innego, jak rodzicielska troska. Natomiast w późniejszym okresie, kiedy wydaje nam się, że rodzice nie mogą odciąć od nas przysłowiowej pępowiny, to nic innego jak pragnienie bycia potrzebnym, szczególnie, wtedy kiedy my „wyfruwamy”z domu, a oni zostają sami.

Agnieszka Lis napisała mądrą, prawdziwą, nieprzekoloryzowaną książkę o życiu, pełną emocji z zaskakującym, ale napawającym optymizmem zakończeniem. Polecam! 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Czwarta Strona.