Misja Wywiad z Małgorzatą Garkowską

Serdecznie zapraszamy na Misję Wywiad z Małgorzatą Garkowską. Najciekawsze według autorki pytanie zadała Iza Wyszomirska.

Izę prosimy o kontakt na maila stawska19@gmail.com. Na wiadomość czekamy trzy dni, później nagroda przepada. W treści wiadomości prosimy wpisać dane do wysyłki oraz zgodę na przetwarzanie danych osobowych.

Joanna Wiewióra

1. Czy pisząc książkę jest jakiś temat, którego nie opisałaby Pani, nie ,,przekroczyłaby " tej granicy, bo nie jest dla Pani odpowiedni, wstydliwy bądź obawiałaby się Pani opinii czytelników?

Mam swoje osobiste granice: krzywdzenie małych dzieci, pedofilia, morderstwa. To nie są tematy o których chciałabym ani czytać, ani pisać. Nie czuję się na siłach, by takie tematy udźwignąć.

2. Jedno miejsce, jedna rzecz oraz jedna osoba. Gdyby miała Pani wybrać gdzie, z kim i co zabierze ze sobą, to co by to było?

Góry, namiot i ktoś mi bliski.

Marzena Jaroszek

Zakochani czasu nie liczą, głodni sukcesu analizują każdą mijającą godzinę. Gdyby otrzymała Pani w prezencie do wyboru dwa "nietypowe" zegary. Wskazówki jednego z nich przyspieszałyby w trudnych życiowych momentach, zaś wskazówki drugiego zwalniałyby gdy zdarzy się coś, na co czekała Pani z utęsknieniem. Mogłaby Pani wówczas zatrzymać czas i faustowskim powiedzeniem rzec “trwaj chwilo, jesteś piękna” . Który z tych zegarów by Pani wybrała?

Drugi. :) A nawet bez takich magicznych zegarów staram się pamiętać, że trudności są ważną nauką, a szczęście możemy zachować w sobie na dłużej, na ciężkie chwile.

Katarzyna Różalska

1. Którą spośród swoich powieści lubi Pani najbardziej? :)

Oj, to trudne pytanie :) Każdą lubię za coś innego. A największą radość sprawiają mi Czytelnicy.

2. Czy lubi Pani podróże do przeszłości, chociażby poprzez czytanie powieści historycznych? Do jakiego roku / wieku by się Pani cofnęła, mając wehikuł czasu powiedzmy na tydzień? :)

Bardzo lubię powieści historyczne, zwłaszcza sagi rodzinne, w których możemy towarzyszyć bohaterom przez dłuższy czas i obserwować ich zmiany. Ale czy sama bym odważyła się spędzić tydzień w innym czasie? Na pewno taka wycieczka do przedwojennego Płocka (mojego miasta) byłaby bardzo pouczająca i ciekawa.

Marta R-t 

1. Jakim niezrozumiałym cudem nie kupiłam jeszcze Twojej nowej powieści??? A drugie: Ciekawe dlaczego tak bardzo nie mogę doczekać się aż poznam bohaterów tej nowej powieści?

Marto, bardzo się cieszę, że czekasz, a na pierwsze pytanie nie znam odpowiedzi :)

Izunia Raszka

1. Witam, załóżmy, że proces napisania i wydania książki to potrawa, jakie powinna mieć składniki?

Podstawa to cierpliwość i wytrwałość, do tego odrobina talentu.

2. Załóżmy, że na jakiś czas (powiedzmy kilka dni) mogłaby Pani przenieść się do świata przedstawionego w dowolnej powieści, jaką by Pani wybrała i dlaczego?

Do Śródziemia. Chcę bardzo poznać Aragorna osobiście :)

Beata Musiał

Ile w Pani książkach jest prawdy - postaci z pierwowzorem w rzeczywistości, zasłyszanych opowieści, zaobserwowanych faktów, a ile fikcji - wymyślonych osób i wątków?

Moi bohaterowie jak dotąd zawsze są wytworem mojej wyobraźni - jeżeli biorę coś z rzeczywistości to własne emocje, odczucia, strzępki zasłyszanych dialogów, powiedzonek.

Jak zachęciłaby Pani do przeczytania tej powieści osobę, która nie czyta książek?

Założyłabym się o coś ;)

Iza Wyszomirska

1. W związku Emilii i Roberta pojawia się kłamstwo, tajemnice. Czy według Pani należy wszystko ze swojej przeszłości mówić osobie, z którą planuje się spędzić życie? Czy może mamy prawo zachować coś dla siebie?

Oczywiście, że każdy ma prawo do decyzji ile z siebie pokaże/ofiaruje drugiej osobie. Każdy ma inną osobistą strefę, do której  niechętnie dopuszcza osoby „z zewnątrz“. Ale jeżeli planujemy z kimś związek, to tematy wpływające na wspólną przyszłość nie mogą być tajemnicą.

2. Nawiązując do sytuacji z "Czego nie powiedziałam", czy za każde przewinienie, winę zawsze należy się kara? Czy nawet najgorsze wyrządzone nam zło można wybaczyć?

Moim zdaniem wybaczenie to piękna choć bardzo trudna rzecz, uwalnia od ciężaru też skrzywdzoną osobę. Ale, żeby wybaczyć z lekkim sercem, konieczna jest chęć naprawy zła.

Katarzyna Zawiecha

1. Czy chciałaby Pani aby powstał film na podstawie książki "Czego nie powiedziałam" a jeśli tak to których aktorów widziałaby Pani w rolach głównych?

To, żeby zobaczyć swoja książkę na ekranie to chyba marzenie każdego autora, nie jestem w tym odosobniona. Ale co do aktorów, to tak daleko moja wyobraźnia nie sięga :)

2. Jak dobiera Pani tytuły do swoich książek?

Zwykle po napisaniu całości patrzę, czy udało mi się uchwycić to, o czym chciałam napisać. I szukam punktu, w którym można „zamrozić“ tytuł.

Dorota Falęcka

Tajemnica aż po grób czy prawda prosto w oczy, którą zasadą kieruje się Pani w życiu?

Wolę prawdę, nawet najgorszą.

Czy jest jakaś książka, która Panią oczarowała lub wzburzyła, ale tak, że nie mogła Pani zasnąć w nocy?

Lubię literaturę faktu, ale są takie, po których nie mogę spać. Ostatnio w taki nastrój wprowadziła mnie książka „Sprawiedliwi zdrajcy. Sąsiedzi z Wołynia“ Witolda Szabłowskiego. Choć paradoksalnie to książką dająca wiele nadziei, bo opowiada o czynieniu dobra pośród morza krzywd…

Joanna Damian Ilasz

1. Nawiązując do tytułu powieści wszyscy czegoś żałujemy, a czy Pani żałuje czegoś, co wypowiedziała lub zrobiła / nie zrobiła w życiu i jeśli tak to czego najbardziej?

Myślę, że każdy ma takie momenty, które chciałby przeżyć inaczej. Są dla nas cennymi wskazówkami na przyszłość.

2. Jakich niewypowiedzianych słów żałuje Pani najbardziej i czy takowe w ogóle w Pani wspomnieniach istnieją?

Nie, raczej nie.

Bożena Osowiecka

Często bywam w Pani rodzinnym mieście (100 km, więc prawie jesteśmy sąsiadkami), jest takie piękne i wciąż się rozwija. Gdyby nie Polska, gdzie chciałaby Pani mieszkać i dlaczego?

O, bardzo się cieszę. ;) Na pewno dobrze mieszkałoby mi się w Irlandii. Bardzo lubię ten kraj.

Ewelina Łukawska

1. Wybrałaby Pani prawdę, która zaboli bliską osobę czy kłamstwo, które być może nigdy nie ujrzy światła dziennego?

Wybrałabym prawdę. Kłamstwo moim zdaniem boli bardziej. To oszustwo wobec kogoś na kim powinno nam zależeć, kto nam ufa.

2. Czy chciałaby Pani zagrać w ewentualnej ekranizacji swojej książki?

Oczywiście. Ale w tle :)

Jolanta Ostaszewska

Czy chciałaby Pani napisać książkę w duecie z innym autorem/autorką, jeżeli tak, to z kim i dlaczego?

Myślę, że bym chciała. Z kimś, kto nie pisze literatury obyczajowej. Myślę, że takie połączenie gatunków mogłoby dać ciekawy efekt.

Jaka jest ulubiona Pani bajka z dzieciństwa?

Była taka bajka o niedźwiadkach „Mali mieszkańcy wielkich gór“. Uwielbiałam to. :) A z bajek czytanych to Baśń o Szklanej Górze.

Kinga Salamon

1. Konkurs trwa do 14 października. Dla mnie to szczególny dzień z dwóch powodów.  Czy wie Pani jakie święto obchodzą niektórzy 14 października?

Dzień edukacji Narodowej? Ale obawiam się, że to zbyt proste. Za to kolejnego dnia obchodzimy dzień, który po części łączy się z tematyką „Czego nie powiedziałam“…

    2. Czy jako mała dziewczynka miała Pani tajemnicę lub sekret, o którym bała się Pani powiedzieć rodzicom?

Nie, miałam ten komfort, że rodzicom mogłam mówić o wszystkim.

Agnieszka Ewelina Rowka

1. Czy wolałaby Pani usłyszeć wyrok śmierci z ust lekarza czy żyć w nieświadomości i dlaczego?

Wolałbym znać prawdę. Lepiej wiedzieć z czym się zmagamy.

2. Jeśli mogłaby Pani wybrać epokę, czas kiedy mogłaby się pani urodzić i dorastać było jakie byto były czasy i dlaczego?

Myślę, że czasy w jakich przyszło nam się urodzić są dla nas najlepsze. :)

Agnieszka Piszczatowska

1.Jaki ma Pani stosunek do kłamstwa, czy czasem kłamstwo jest lepsze niż prawda, czy też prędzej czy później wyjdzie na światło dzienne i nas ukarze?

Nie spotkałam się z sytuacją, w której kłamstwo byłoby lepsze. Być może i takie istnieją, ale mogę mówić jedynie o własnych doświadczeniach. Jeżeli zatajamy przed kimś prawdę, to tym samym narażamy go na podwójne cierpienie, bo gdy tajemnica wychodzi na jaw, to musi on zmierzyć się po pierwsze z tym, co zostało przed nim ukryte, po drugie z faktem, że ktoś, komu ufał go okłamał.

2.Jakie przesłanie zawarła Pani w tej książce dla nas kobiet, czym mamy się kierować, bo podobno wywołuje ona bardzo silne emocje aż po lęk, strach itp.to zapewne był jakiś plan, cel?

Myślę, że w każdym wywoła inne emocje, bo każdy z nas jest inni i na różne rzeczy zwracamy uwagę. Dużo zależy też od własnych przeżyć. W moich książkach staram się pokazywać bohaterów nieidealnych, bo tacy właśnie są ludzie. „Czego nie powiedziałam“ to książka o tym jak trudno wybaczyć, ale też o tym jak potrzebne może to być drugiej osobie. Temat zaufania i kłamstwa jest równie ważny. Podobnie jak zrozumienia motywów drugiej osoby. Bo moja bohaterka - Emilia, nie jest postacią, którą łatwo polubić i zrozumieć. Popełnia błędy, często zachowuje się irracjonalnie. Jednak nie postępuje tak z wyrachowania. Moim zdaniem warto ją poznać i wysłuchać. Ona, jak każdy z nas zasługuje na drugą szansę. Jeżeli oczywiście chcemy coś zmienić.