Misja Wywiad z Sylwią Trojanowską

Dziś zapraszamy Was na wywiad z Sylwią Trojanowską, autorką przepięknych powieści pt. "Szkoła latania" oraz "Blisko chmur". Pani Sylwia wybrała osobę, do której powędruje egzemplarz "Blisko chmur". Osobą tą jest...... Odpowiedź znajdziecie na końcu wywiadu. Zwycięzcę prosimy o kontakt na naszym fan page.








Edyta Chmura

1. Kaśka jest bohaterką, która dojrzewa, rozwija skrzydła na kartach powieści. Czy pisząc drugą część jej perypetii Pani również czuła się w jakimś sensie dojrzalsza, bardziej pewna siebie?

Oczywiście, że tak! Ze „Szkołą latania” jako moim debiutem literackim, wiązała się większa niepewność, większa tajemnica. Czułam, że ta powieść ma w sobie potencjał, że ma sporo wartościowych treści do przekazania, ale wiedziałam też, że to do Czytelników  należy ostateczne zdanie. Kiedy „Szkoła Latania” zyskała doskonałe opinie, pisanie „Blisko chmur” było już dużo lżejsze, gdyż wiedziałam, że są osoby, które na kontynuację opowieści o Kaśce Lasce po prostu czekają.

2. W Pani książkach możemy poznać różne oblicza miłości. Gdyby miała Pani posłużyć się tylko 3 przymiotnikami, to jak opisałaby Pani miłość, jaka ona jest?

Partnerska, Pełna pasji, Ufna

Alka Pachut

1. Jak blisko chmur udało się Pani podlecieć w życiu?

Każdego dnia staram się wznosić gdzieś wysoko, blisko chmur, a nawet ponad nie. Pomaga mi w tym moja marzycielska natura, optymizm i umiejętność czerpania szczęścia z najdrobniejszych sytuacji. Życie jest piękne, czasami trudne, to fakt, ale przede wszystkim piękne!

2. Jakie według Pani powinnam mieć przemyślenia i refleksje po jej lekturze Szkoły latania?

Daleka jestem od sugerowania komukolwiek odczuć po lekturze. Każdy z nas jest inny i każdy ma prawo do odmiennego odbierania, interpretowania słów. Niezmiennie ekscytuje mnie fakt, że Czytelnicy odnajdują w moich powieściach różne wartości, zwracają uwagę na odmienne problemy. Jeśli miałabym określić, jakie przemyślenia mają Czytelnicy moich powieści, to powiedziałabym, że najczęściej zwracają uwagę, iż powieść zmotywowała ich do zmiany, do zabrania się za swoje życie i do akceptowania odmienności spojrzenia na świat przez inne osoby.

Iza Wyszomirska

1. Kaśka gubi kilogramy, a im więcej kilogramów w dół, tym większa jest jej pewność siebie. Czy rzeczywiście mając nadwagę nie możemy czuć się w pełni pewne siebie?

W „Szkole latania” nie chodzi wcale o odchudzanie. To jest tylko tło tej opowieści, na której utkana jest cała historia. Istotą jest zmiana, jaka dokonuje się w życiu głównej bohaterki, kiedy to postanawia, iż czas najwyższy coś w swoim życiu zmienić. W jej wypadku to „coś” oznaczało schudnięcie.  Kaśka jest przykładem dziewczyny, która nie potrafi cieszyć się życiem, mając spory nadbagaż kilogramów. To ją ogranicza, zamyka, nie pozwala się rozwijać. „Szkoła Latania” jest historią o Kaśce, co nie oznacza, iż przedstawia prawdę uniwersalną. Oczywiście, że mając nadbagaż kilogramów można być szczęśliwym! Kaśka nie potrafiła, nie czuła się w pełni szczęśliwa. Znam wiele osób, które doskonale odnajdują się ze swoim nadbagażem kilogramów, gdyż tu raczej nie chodzi o fizyczność, lecz o psychikę.

2. "Szkoła latania" była inspiracją do zmian w życiu. Z recenzji "Blisko chmur" wiem, że pokazała Pani upadki, które są tak bardzo nam znane. Często brakuje nam sił, aby zawalczyć o lepsze jutro. Mnie ciekawi, jaki był Pani największy upadek w życiu i jak się Pani z niego podniosła?

Nie kolekcjonuję w swojej głowie porażek. Analizuję je, wyciągam wnioski i żyję dalej. Nauczyłam się optymistycznie patrzeć na świat i jeśli ponoszę porażkę, przyjmuję ją, akceptuję jej istnienie, ale staram się jej nie rozpamiętywać. Generalnie, jestem osobą szczęśliwą, co nie oznacza, że nie zdarzają mi się sytuacje trudne, lecz tak, jak powiedziałam, staram się, by nie zagłuszały one we mnie radości, jaką czerpię z życia. 

Monika Hetz

1. Czym kieruje się Pani w życiu sercem, czy rozumem?

Myślę, że wszystko zależy od sytuacji, jednak generalnie staram się słuchać i serca, i rozumu. W ten sposób jestem zgodna ze sobą, a jednocześnie także i szczęśliwa!

2. Jest Pani marzycielką, czy raczej twardo stąpa pani po ziemi?

Jestem marzycielką twardo stąpającą po ziemi

Grażyna Wróbel

1. Czytając "Szkołę latania" czułam się jakbym miała skrzydła i mogła latać - dosłownie i w przenośni. Skąd zrodził się pomysł na tak motywującą powieść, która na każdym kroku podnosi nie tylko Kaśkę, ale także nas czytelników na duchu?

Wiele razy spotykałam na swojej trenerskiej i coachingowej drodze osoby, które potrzebowały wsparcia z zewnątrz, by coś zmienić w swoim życiu. To właśnie stało się impulsem. Pomyślałam sobie, że przecież powieść, oprócz tego, iż jej czytanie może sprawiać nam przyjemność i może pomóc nam oderwać się nam na chwilę od świata rzeczywistego, może także dawać motywacyjnego kopa. I tak to się zaczęło!

2. Poruszyłaś w swojej książce problem otyłości. Pokazałaś jak ważne jest wsparcie i motywacja w takim przypadku. Jak myślisz, dlaczego większość otyłych osób nie zdaje sobie sprawy z tego, jak niebezpieczna może być ich otyłość? Dlaczego jedzą kilogramami i się tym nie przejmują?

Myślę, że każdą sytuację należałoby przeanalizować odrębnie, gdyż różne są powody pewnych zachowań u różnych osób. Ludzie często nie myślą o otyłości jako o czymś niebezpiecznym, zagrażającym zdrowiu, czy życiu, a tak przecież może być. Nie musi, ale może. Myślę, że powinniśmy pracować nad poszerzaniem świadomości konsekwencji i przyczyn otyłości. Popieram każdą akcję, która miałaby zwiększać wiedzę ludzi w tym zakresie, a w związku z tym „przemycanie” pewnych informacji na ten temat w powieściach uważam za bardzo użyteczne.

Ania Lebioda

1. Czy zdarza się Pani bujać w obłokach ?

Oczywiście, że tak! Tak jak napisałam już wcześniej, robię to każdego dnia!

2. Książka-drogowskaz, jest taka w Pani życiu ?

Nie jestem w stanie wskazać jednej książki, która stanowiłaby dla mnie drogowskaz życiowy. Przeczytałam bardzo wiele wartościowych książek, które pomogły mi lepiej zrozumieć otaczający mnie świat i siebie samą. Przede wszystkim jednak słucham siebie i swoich potrzeb, zadaję sobie pytania. Myślę, że jestem dla siebie samej swoistą encyklopedią, z której każdego dnia czerpię i to z wielką radością.

Natalia Kapela

1. Jak to jest być Blisko chmur? 

Nadzwyczaj przyjemnie! Bycie blisko chmur wymaga posiadania skrzydeł, a żeby je mieć, trzeba umieć marzyć. Każdego dnia pielęgnuję ten rytuał i przyznam, że wznoszenie się gdzieś wysoko daje mi niesamowitą radość i napędza do czerpania z życia pełnymi garściami!

2. Trudniej napisać pierwszą czy drugą książkę?

Wydaje mi się, że nie odczuwałam trudności w pisaniu ani pierwszej, ani drugiej powieści. Ich tworzenie wiązało się z różnymi emocjami, mój warsztat się zmieniał, nastawienie było inne, ale samo pisanie nie stanowiło dla mnie trudności. To było wielkie wyzwanie, któremu starałam się sprostać najlepiej, jak potrafię.

Izunia Raszka 

1. Czym najbardziej zaskoczyło Panią życie?

Myślę, że na to pytanie najlepiej odpowiem, gdy będę u kresu swego życia. Dziś mogę jedynie powiedzieć, że najbardziej zaskakuje mnie moje macierzyństwo. Bycie matką jest wielkim wyzwaniem życiowym, które każdego dnia uczy mnie czegoś nowego i uszczęśliwia mnie! 

PODSUMOWANIE
Serdecznie dziękuję wszystkim osobom za zadane pytania. Niejednokrotnie stanowiły one dla mnie wyzwanie, bardzo przyjemne zresztą! Mam nadzieję, że choć po trosze usatysfakcjonowałam Was swoimi odpowiedziami.
Gdybym mogła, nagrodziłabym wszystkie z Was, jednak musiałam dokonać wyboru. Zwyciężczynią zostaje Pani Iza Wyszomirska. Serdecznie gratuluję!
Jednocześnie pozdrawiam Was bardzo serdecznie i zapraszam do literackiego świata, który tworzę na kartach moich powieści!
Sylwia Trojanowska