Misja Wywiad z Anetą Krasińską

Zapraszamy na Misję Wywiad z Anetą Krasińką. Najnowszą powieść autorki wygrywa Katarzyna Różalska. Serdecznie gratulujemy i prosimy o kontakt na naszym fp, w ciągu trzech dni.



Barbara Pawlik
1. Pisanie to radość, która daje szczęście a wiec czy zdarzyło się ze gdzieś myśl twórcza przyszła w nocy kiedy się już zasypało i np. trzeba było wstać światło zapalić i zapisać ,. Żeby nie uleciała z wiatrem myśl Czy właśnie takie sytuacje miały miejsce lub podobne ?

Zawsze, kiedy jestem w fazie pisania, moi bohaterowie towarzyszą mi prawie cały czas. To z nimi zasypiam i otwieram oczy, ale nigdy przez nich nie zarywałam nocy. Wolę być wyspana, kiedy mam pracować. 


Justyna Grzesikowska-Szewczyk
Moje pytanie do Pani Anety brzmi: "skąd wzięła się pasja do pisania książek?" I "czy ona jest tak duża,że byłaby Pani w stanie zgodzić się bo na propozycję ekranizacji jednej z nich, dostając takową propozycję od znanego reżysera/rki i kto to w Pani marzeniach mógłby by być, jeżeli taki istnieje." Pozdrawiam ciepło Justyna. 

Szczerze powiedziawszy, mocno bym się zastanawiała nad ekranizacją. Obawiałabym się, że scenarzysta wprowadzi dużo zmian, a reżyser będzie chciał stworzyć swoją własną opowieść. Wiele książek w ten sposób straciło swój urok. Jeśli już bym się zdecydowała, to reżyser musiałby być wrażliwą osobą, która dogłębnie rozumiałaby moje przesłanie. 

Joanna Wiewióra
1. Nawiązując do tytułu książki ,,Pragnienia Elżbiety " - jakie jest Pani największe pragnienie, bądź może je już Pani spełniła?

Moim pragnieniem jest osiedlenie się w Hiszpanii. Jeszcze nie wiem czy to będą wyspy, czy kontynent, ale to tam chciałabym się zaszyć i pisać, pisać i jeszcze raz pisać. 


Elżbieta Kmieć
1. Bohaterka powieści jest kobieta, moją imienniczką, dlaczego główna postać dostała to wspaniałe imię?

Rzeczywiście Elżbieta to piękne imię, dlatego cieszę się, że jedna z moich bohaterek je nosi. Imiona moich bohaterek dobieram w specyficzny sposób. W każdym z nich musi się znaleźć litera “l”. Nie pamiętam skąd się ten warunek wziął, ale póki co udaje mi się tego trzymać. Wydaje mi się, że wtedy imiona mają w sobie coś magicznego i pięknie brzmią. 

Magdalena Faltyn
1. Czy w swoje książki wprowadza pani wątki ze swojego życia lub życia bliskich?

Jako takich historii nie opisuję, bo nie zajmuję się pisaniem biografii, ale niektóre wątki czy sytuacje miały miejsce w życiu moim lub moich znajomych. Być może dlatego niektórzy twierdzą, że książki są życiowe. 


Ewelina Łukawska
1. Gdyby ktoś zaproponował Pani podróż życia byłaby Pani w stanie porzucić swoje dotychczasowe życie, by spełnić marzenia?

Jestem realistką, więc nie wierzę w przypadkowe i bezinteresowne działanie osób trzecich. Poza tym nie mogłabym porzucić wszystkiego i po prostu wyjechać. Raczej planuję swoje podróże, by uniknąć rozczarowań. Ale ta cząstka mnie, która odpowiada za marzenia została połechtana tym pytaniem, dlatego chciałbym doświadczyć takiego kłopotu :) 


EP EP
1. Pisarz to wolny zawód. Jak Pani mobilizuje się do pisania? Ma Pani jakieś stałe godziny pisania, czy może czeka Pani na wenę?

Faktycznie pisanie wymaga dużo samodyscypliny i uporu. Nawet jeśli bardzo się to lubi, to jest to wyczerpujące zajęcie i nie ma w nim miejsca na rozkojarzenie czy gorszy dzień, bo najzwyczajniej w świecie nic z tego nie będzie. Wtedy lepiej w ogóle nie siadać przed komputerem, tylko wyjść na spacer. Weny nie mam tylko wtedy, gdy ktoś skutecznie podetnie mi skrzydła. Potrzebuję chwili, żeby się pozbierać i znowu siadam do pisania. 


Grażyna Stando
1. Adaptację jakiej książki uważa Pani za najlepszą i dlaczego?

Niestety nie jestem fanką adaptacji, dlatego nie lubię ich oglądać. Póki co nie znalazłam takiej, która podbiłaby moje serce. Kocham książki i nie lubię porównywać swojej wizji z wizją reżysera. 

Katarzyna Różalska
1. Zainteresował mnie wątek Leny, wykluczonej przez rówieśników i szukającej akceptacji u starszego od niej Adama. Czy da się dotrzeć do nastoletnich buntowniczek, aby przestrzec przed takimi znajomościami? Przecież one i tak wiedzą lepiej. Znajdę podpowiedź w Pani książce? :)

Nastolatki to taka tykająca bomba i nigdy nie wiadomo, kiedy wybuchnie, dlatego trzeba zachować czujność. Kochać i szanować, ale jednocześnie pytać i nie dać się zbyć zdawkowymi odpowiedziami. Każdy człowiek jest inny, dlatego nie ma jednej recepty dla wszystkich, ale nigdy nie można się poddać i przestać walczyć o swoje dziecko. Myślę, że Lena jest przykładem dziewczyny, która wiele przeszła w bardzo młodym wieku i zupełnie się pogubiła, a czy uda jej się pozbierać, to okaże się w ostatniej części. 

2. Czy łatwiej jest Pani pisać książki jednotomowe czy te zaplanowane na kilka części?
Pozdrawiam :)

Książki jednotomowe pisze się o wiele łatwiej, gdyż łatwiej zapamiętać i nie pogubić się w fabule. Z sagą zawsze istnieje niebezpieczeństwo, że zakończenie się rozjedzie i trzeba będzie wprowadzić wiele zmian w treści. A później trzeba czytać i poprawiać, poprawiać i poprawiać… Ale kiedy wreszcie praca będzie zakończona, to satysfakcja gwarantowana. 

Ewelina Rybicka
1. Gdyby miała Pani okazję spotkać się z pisarzem nawet z dalekiej przeszłości, kto by to był i dlaczego akurat on/ona?

Gdybym miała się spotkać z pisarzem z przeszłości to chciałabym poznać klasyków: Mickiewicza i Słowackiego. Fascynuje mnie język i środki wyrazu, którymi się posługiwali. A że panowie za sobą nie przepadali, to tym bardziej chciałbym ich postawić naprzeciw siebie. To mogłoby być ciekawe doświadczenie.