Moment życia - Joanna Zawadzka

 MOMENT ŻYCIA - JOANNA ZAWADZKA

Ileż to ciekawych ludzi można poznać dzięki temu, że spełniło się swoje marzenie. Jakiś czas temu miałam przyjemność poznać Joannę Zawadzką, autorkę Momentu życia. Powieść ta, tak samo jak moja, jest debiutem literackim (w dodatku z tego samego wydawnictwa), a ja serdecznie zapraszam na recenzję.

Joanna – nasza bohaterka, to młoda kobieta, która po maturze uciekła z małego miasteczka do Płocka. W chwili gdy ją poznajemy, końcu udaje jej się względnie ustatkować. Ma własne mieszkanie, dobrą pracę i ambicje na to by zajść daleko. Jej życie płynie z dnia na dzień, a dziewczyna nie ma sprecyzowanych planów na daleką przyszłość. Lubi się bawić, spotykać ze znajomymi i oddawać przyjemnościom codziennego życia. Gdy pewnego dnia spotyka pod blokiem Krzysztofa – przystojnego i tajemniczego mężczyznę, wszystko zaczyna się zmieniać. Mężczyzna zaczyna wręcz ją prześladować. Wpadają na siebie tak naprawdę wszędzie gdzie to tylko możliwe, a każde takie spotkanie kończy się ciętą wymianą zdań między nimi. Gdyby coś takiego działo się naprawdę, to większość kobiet uciekłaby z krzykiem, ale fikcja literacka daje takie ogromne możliwości… dzięki temu mamy przyjemność poznać tą „zwykłą, niezwykłą” historię. Jak to się mówi: „kto się czubi…”

Krzysztof Minier to gangster. Ja mam słabość, do złych chłopców, a Krzysiek strasznie mnie wkurzał ale i intrygował. Ta jego apodyktyczność, pewność siebie, nieustępliwość… Och! Nie raz miałam ochotę mu przywalić, tak samo jak Joannie. Kłócili się co krok. Ona wiecznie się obrażała i wściekała za to, że Krzysiek śmie na każdym kroki mówić jej co ma robić, a on latał za nią i jej rozkazywał, i na odwrót. Zabawka w kotka i myszkę, która ogromnie mi się podobała. Wiem, że miłość odbiera rozum i tutaj obojgu im go odjęło. Tych dwoje połączyła ogromna namiętność i to „przyciąganie”, którego zapewne wiele z nas doświadczyło.

Nie myślcie jednak, że dostaniecie tu  jedynie słodki romans. Mafia, narkotyki i brudne interesy to nic przyjemnego, a Joanna odkrywając powoli tajemnice Krzyśka uświadamia sobie, że to wcale nie takie proste.  Czy taki związek ma w ogóle szansę na przyszłość? Może lepiej dla Joasi byłoby uciec od tego wszystkiego albo pójść na policję? Ile warte jest poświęcenie dla drugiego człowieka? Tego dowiecie się czytając „Moment życia”.

Ja doskonale wczułam się w klimat tej powieści, gdyż sama pochodzę z małego miasta i potrafiłam wyobrazić sobie tą całą sytuację. Wręcz czułam i nadal czuję, że jest w niej COŚ prawdziwego. Zapytam o to autorkę osobiście, gdyż okazało się, że obie pochodzimy ze swoich okolic. Może dlatego tak świetnie wciągnęłam się w ten klimat wielkiego miasta i małego miasteczka? Naprawdę nie wiem ale ta historia mnie urzekła. To jedna z niewielu książek, która osadzona w polskich realiach mnie nie znudziła i czytało mi się ją naprawdę świetnie.

Czyta się szybko, płynnie i lekko. Czasami monotonne opisy poranków i pracy mogły znużyć ale w tempie kolejnych akcji ja się w ogóle nie nudziłam. Bardzo polubiłam też Łucję – przyjaciółkę Joasi, która jest bardzo ciekawą postacią. Wszyscy bohaterowie wykreowani są naprawdę dobrze. Szefowie Asi i Łucji, znajomi z miasteczka, byli faceci, zazdrosna Natalia… Jest tu wszystko co lubię w takich powieściach. Miałam wrażenie jakby każda z tych osób naprawdę istniała i muszę się przyznać jeszcze do jednej rzeczy. Krzysztof Minier – to nazwisko cholernie na mnie podziałało. Gdy pierwszy raz przeczytałam jak nazywa się Krzysiek coś mi w żołądku przeskoczyło, serce zabiło mocniej. „Jesteś kobietą Miniera”… Uch! Gorąco mi.

Kolejne co pochwalę to okładka. Jest piękna. Gdy dostałam książkę i wzięłam ją do ręki, to stwierdziłam, że robi jeszcze lepsze wrażenie na żywo, niż gdy widzi się ją na ekranie komputera. Dokładnie tak wyobraziłam sobie parę głównych bohaterów i ten obraz będzie tkwił w mojej pamięci na długo.

No i to zakończenie!!! Serce mi waliło, gdy czytałam epilog. Wgniótł mnie on w fotel. Aż napisałam do autorki z zapytaniem o kolejną część… Nie mogę Wam zdradzić co mi odpisała ale jestem pewna, że warto czekać. Cieszę się i czekam na więcej powieści spod jej pióra. Dla mnie to debiut na bardzo dobrym poziomie. Takie książki czyta się w jeden dzień, a potem pragnie się więcej. Dokładnie tak ze mną było, więc Joasiu… Pisz, pisz i wydawaj, bo ja potrzebuję wiedzieć co zrobi Krzysiek…  UMIERAM Z CIEKAWOŚCI! 

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Autorce.