Misja Wywiad z Sylwią Trojanowską

Zapraszamy Was na Misję Wywiad z Sylwią Trojanowską.



„Serdecznie dziękuję za zadane pytania! Przyznam, że niektóre zmusiły mnie do głębokiego zastanowienia się nad odpowiedzią. Trudno mi było wyróżnić jedno z pytań, dlatego zrobiłam losowanie. „A gdyby tak…” trafia do EP EP. Pozdrawiam Was ciepło! Wasza Sylwia”

Sylwia Waligóra
1. Zadam bardziej osobiste pytanie: nosimy takie same imiona, ale ja swojego nie lubię, nie podoba mi się, nie akceptuję go w odniesieniu do własnej osoby. Jak to wygląda w Pani przypadku?
Szczerze mówiąc, bardzo lubię swoje imię, choć jako mała dziewczynka żałowałam, że nie nazywam się Klaudia, Karina lub Kinga. Jakoś imiona na literę „K” bardziej mi odpowiadały. 

Sylwio, nasze imię jest piękne, symbolizuje silne kobiety, mocno związane z naturą. 
Pozdrawiam Ciebie ciepło!

Hanna Artychowska
1. Kiedy jest brak pomysłu co dalej u bohaterów pisanej książki albo po prostu, zwyczajnie po ludzku, brak chęci do pracy/pisania (a każdy takie dni ma! nawet jeśli lubi to co robi) czym wypełnia Pani wtedy czas?

Czasami jestem bardzo zmęczona i brakuje mi sił na pisanie. Zdarza się. Wówczas oddaję się innym czynnościom: czytaniu, oglądaniu filmu, ćwiczeniom fizycznym, a przede wszystkim rozmowie z kimś bliskim.

Sylwia Szczepańska
1.W literaturze obyczajowej czuje się Pani jak ryba w wodzie. Czy jest może inny gatunek z którym chciałaby się Pani zmierzyć? Albo może jakiś szczególny nurt, a którym chciałaby Pani spróbować swoich sił? A jeśli tak, to jaki i dlaczego, i dlaczego jeszcze nie....?

Moja pierwsza powieść, nieopublikowana jeszcze, to powieść fantasy dla młodzieży młodszej. Bardzo lubię ten gatunek i wierzę, że „Tajemnice Krainy Lunitów” ujrzą kiedyś światło dzienne.

Ewelina Łukawska
1. Gdyby ktoś dał Pani propozycję zekranizowania jednej z Pani książek zgodziłaby się Pani? 2. Ma Pani jakiś ulubionych aktorów, których chciałaby Pani mieć w obsadzie?

Ekranizacja. Który autor o tym nie marzy ;) Byłoby cudnie! Nie zastanawiałam się nad obsadą, ale moje Czytelniczki robiły to już kilkakrotnie. Przyznam, że bawiłam się przy tym wybornie!

EP EP
1. Pani Sylwio. Proszę powiedzieć skąd pomysł by zostać pisarką,

bo z tego co kojarzę dotychczas życie zawodowe toczyło się innym torem?

Moje obecne życie toczy się dwutorowo. Z jednej strony jestem trenerem biznesu oraz coachem, a z drugiej autorką powieści obyczajowych i sztuk teatralnych. Jak na razie udaje mi się połączyć obydwie aktywności dość dobrze. A co najważniejsze, z obydwu czerpię mnóstwo dobrej energii.

Joanna Wiewióra
1. Czytając Pani książki, czytelnik przenosi się w świat bohaterów. Czy te historie, które są opisane w książkach to pisze Pani trochę na podstawie świata rzeczywistego czy raczej stara się Pani je ubarwiać?

Niektóre wątki w moich powieściach są inspirowane sytuacjami, które zaobserwowałam lub o których gdzieś usłyszałam. Wprowadzając je na karty powieści zmieniam je, ubarwiam lub tych barw pozbawiam. Wszystko zależy od okoliczności.

Maria Skibińska
1. Gdyby mogła się Pani przenieść w dowolne miejsce na świecie to dokąd? A może właśnie nie?

Uwielbiam Szczecin, ale gdybym miała się gdzieś przenieść, chciałabym przede wszystkim, żeby było tam odrobinę cieplej. Lato w Szczecinie, zima w Australii, południowej Italii, Fuertaventurze.

Magdalena Chęcińska 
1. Piszesz bo...?

Przynosi mi to dużo pozytywnych emocji.

2.Czy czyta Pani swoje książki, tak papierowo?

Nie. Nie przeczytałam żadnej z mojej książek po otrzymaniu egzemplarza papierowego. Czytam jedynie fragmenty na spotkaniach autorskich.

Agnieszka Ewelina Rowka
1. Skąd wziął się pomysł na napisanie trylogii historii Kasi Laski?

Powiedziałabym, że z życia. Pracowałam kiedyś przy projekcie zmiany stylu życia osób otyłych i swoje obserwacje przelałam po prostu na papier.

Ewa Recka
1. Czy chciałabyś aby ta powieść została zekranizowana?

Ekranizacja. Który autor o tym nie marzy ;) Byłoby cudnie! Nie zastanawiałam się nad obsadą, ale moje Czytelniczki robiły to już kilkakrotnie. Przyznam, że bawiłam się przy tym wybornie!

Daria Skiba
1.A gdyby tak... nie pisać, to co? :)

Cieszyć się życiem! Pisanie to nie wyrok, lecz potrzeba serca. Jeśli przestanę czerpać z tego radość, jestem pewna, że pojawi się na mojej drodze coś nowego, co napełni moje serce emocjami i dobrą energią.

Dorota Zaborska
1.W jaki sposób/słowami zachęci, przekona Pani czytelnika, którzy nie znają Pani twórczości, nie czytali żadnej książki do sięgnięcia po nią? I czy takiej osobie poleci Pani książkę wyjątkową, taką, która powinna być przeczytana jako pierwsza?

Jeśli lubisz czytać książki o poszukiwaniu szczęścia, o dążeniu do tego, by stawać się szczęśliwszą, to z całego serca polecam Tobie moje powieści. To nie są lukrowane historie, lecz takie z życia wzięte, które oprócz przyjemnej rozrywki zapewnią Tobie możliwość przemyślenia życiowych spraw I wyborów oraz swoich priorytetów.