Rzeka tęsknoty - Joanna Jax (Przedpremierowo, Nasz Patronat Medialny)

Kolejny raz jestem pod ogromnym wrażeniem nieprzeciętnej i nieograniczonej wyobraźni Joanny Jax. Umiejętność tworzenia tak realistycznej rzeczywistości, w tym wypadku wojennej, to prawdziwy dar od Boga, którego strasznie zazdroszczę. Cieszę się, że przed nami jeszcze trzy kolejne części tego cyklu i tym samym jeszcze długo będę mogła obcować z moimi ulubionymi bohaterami.

"Kolejne lata wojny odzierają mieszkańców Europy ze złudzeń na rychłe jej zakończenie. Nie tylko na terenie Polski ludzie stykają się z okrucieństwem, także wycieńczająca wojna na wschodzie odkrywa barbarzyńskie praktyki, gdzie pojęcie człowieczeństwa zostaje zdewaluowane i ludzkie życie wydaje się nie mieć wartości. Los rozdziela czwórkę bohaterów i stawia przed nimi kolejne wyzwania, a brzemię wojny odciska na nich głębokie piętno. Czy uda im się pokonać piętrzące się przeszkody? Czy miłość i przyjaźń wygrają z nienawiścią i egoizmem, gdy ludzkie ścieżki wyznacza historia? Kiedy biografie naznaczone są bólem i krwią, każdy stara się ocalić to, co jeszcze dobrego tli się w człowieku."

Pożoga wojenna trwa i wciąż zbiera swoje żniwo. Bohaterowie powieści próbują odnaleźć się w wojennej rzeczywistości, choć śmierć niejednokrotnie zagląda im w oczy. Pod wpływem traumatycznych przeżyć "stają się innymi ludźmi", dojrzewają, zmieniają się ich wartości i priorytety. Igor i Walter zaczynają wątpić w swoje ideały, Alicja już inaczej postrzega swoją miłość do Juliana, a Emila dopadają wyrzuty sumienia. Jednak czy ktoś taki jak Emil Lewin ma w ogóle sumienie? Czy może to kolejna próba usprawiedliwienia swoich niemoralnych czynów?

"Rzeka tęsknoty" to już trzecia część cyklu "Zemsta i przebaczenie", jeszcze bardziej emocjonująca, pełna niespodziewanych zdarzeń i zaskakujących zwrotów akcji. Joanna Jax utrzymuje poziom poprzednich części, a nawet skłonna bym była powiedzieć, że jeszcze wyżej podniosła poprzeczkę. Bardzo sprawnie łączy fikcję literacką z prawdą historyczną. Powieść obfituje w mnogość bohaterów szczególnie tych drugoplanowych, którym autorka poświęca dużo uwagi, maksymalnie rozwijając ich wątki, które w naturalny sposób łączą się w doskonałą całość.

Historia ta, jak już sam tytuł sugeruje, przepełniona jest tęsknotą. Uczucie to wręcz wylewa się z kart powieści. Tęsknotą za bliskimi, za normalnością, o którą trudno podczas wojny i jeszcze za czymś bliżej nieokreślonym, co dało się wyczytać "między wierszami" i co wprowadzało momentami niebywale melancholijny nastrój. Przynajmniej takie były moje odczucia.

Pozwolę sobie przytoczyć fragment artykułu o Joannie Jax, który ukazał się w Rzeczpospolitej. Autorka bardzo ujęła mnie tym zdaniem i utrwaliła ogromny szacunek, jakim ją obdarzam.

"Dziś braku pewności po autorce nie widać. Jak twierdzi, zdołała go przekuć w pokorę i szacunek wobec czytelników. – Wiem, co im się podoba, ale też wiem, co ich czasem potrafi wkurzyć. Cały czas słucham głosów konstruktywnej krytyki i staram się je brać pod uwagę. Piszę w końcu dla czytelników, a nie do szuflady – tłumaczy swoje zaangażowanie."

"Rzeka tęsknoty" to bardzo dobra i warta przeczytania kontynuacja cyklu "Zemsta i przebaczenie". Doskonałe połączenie powieści historycznej, przygodowej i romansu. Ze szczyptą sensacji i tajemnicy. To niezwykła i nietuzinkowa powieść i jestem przekonana, że kolejne części będą równie ciekawe i godne polecenia, czego sobie i Wam życzę.

Za możliwość  przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Videograf.