Buntowniczka z pustyni- Alwyn Hamilton

Gdy jakiś czas temu otwierając kopertę od Wydawnictwa Czwarta Strona na moje nogi (i łóżko) zaczęła wysypywać się ziemia, pomyślałam „Ej co jest!”. Chwilę później mój mózg zaczął pracować na najwyższych obrotach: ziemia> piasek> PUSTYNIA> „Buntowniczka z pustyni”! 

To właśnie na tę książkę jakiś już czas czekałam i w taki niecodzienny sposób wydawnictwo postanowiło zaskoczyć swoich recenzentów, z resztą sami zobaczcie. 

Tak, tak spokojnie książka dodatkowo była jeszcze w woreczku strunowym by nic się jej nie stało :)

„Buntowniczka z pustyni” to debiutancka książka Alwyn Hamilton, która zdobyła tytuł Najlepszy Debiut  Goodreads Books Awards 2016.

Jest to historia nastoletniej Amani, dziewczynki mieszkającej w Ostatnim Okręgu, która w tym zapomnianym przez resztę świata mieście od najmłodszych lat żyła z rewolwerem w dłoni. Jako że urodziła się jako dziewczynka, w ogóle nie mogła decydować o sobie. Gdy matka zabiła jej ojca i sama została za to publicznie powieszona, Amani trafiła do ciotki Farrah, wuja Asida i jeszcze kilku jego żon, którzy od pewnego czasu głośno dyskutowali, iż najwyższy czas wydać Amani za mąż, tylko po to, by nie była kulą u nogi swojej rodziny.

Amani od dawna marzyła, by wyrwać się z Ostatniego Okręgu, wyjechać tam, gdzie będzie mogła odetchnąć pełną piersią i żyć tak jak chce, a nie tak, jak ktoś za nią postanowił. Matka od małego opowiadała jej o Izmanie stolicy Miraji, wielkim mieście i lepszym życiu, którego dla nich dwóch chciała i którego niestety się nie doczekała. Jednak jej córka postanowiła walczyć o to marzenie. Nocą wybrała się na strzelnicę w Deadshot, wiedziała, że świetnie strzela, wiedziała też, że jako kobieta nie ma szans na udział w ’’zawodach’’, musiała więc udawać mężczyznę, by zyskać szanse na wygranie tysiąca fuoza, co dałoby jej możliwość ucieczki z domu i walki o własną wolność. W trakcie zawodów poznała Węża ze Wschodu równie utalentowanego strzelca jak ona. To właśnie z nim pod pseudonimem jaki je nadano: Niebieskooki Bandyta i pijanym Mistrzem Dahmadem, mierzyła się w ostatniej rundzie. Chcąc ocalić bezbronnego chłopaka, który znalazł się w złym miejscu o złym czasie Wąż i Bandyta postanowili spudłować ostatnie strzały, co miało dać zwycięstwo Dahmadowi. Jednak on mimo wypitego alkoholu chciał stanąć z bronią na wprost Węża ze Wschodu, by udowodnić swoją wielkość. By ocalić nowo poznanego przyjaciela Amani wywołała rozróbę, z której oboje wyszli cało.

Kolejnego dnia cały Ostatni Okrąg wiedział o bójce i pożarze strzelnicy w Deadshot. Tego dnia do sklepu wuja Asida zajrzał niespodziewany klient, a za nim Dowódca Naguib oraz żołnierz o równie niebieskich i niespotykanych w tym regionie oczach Noorsham. Ci dwaj poszukiwali tego pierwszego, jednak Amani ukryła nieznajomego licząc, że ten pomoże jej wyrwać się z tego przeklętego miejsca. Jin, bo tak naprawdę nazywał się Wąż ze Wschodu, w pierwszej chwili nie chciał zabierać ze sobą dziewczyny. Jednak moment, w którym upolowała Buraqi-magiczne pustynne stworzenia, konia, który potrafi przemierzyć dziesiątki kilometrów, sprawił, że ta dwójka postanowiła zostawić Ostatni Okrąg daleko za sobą. Zmierzać po własne marzenia, które w czasie tej podróży potrafiły zmienić się niejednokrotnie. Odmienione postrzeganie świata pomoże im odkryć siebie na nowo oraz swoje uśpione żelazem umiejętności i dokonać prawdziwej rewolucji…

„Buntowniczka z pustyni” jest powieścią, w której każdy może znaleźć coś dla siebie. Znajdziecie tu fragmenty przygodowe, romansu, walki o siebie i swój kraj oraz magię, którą ta pozycja naszpikowana jest niemal w każdym fragmencie. Jednak nie znajdziecie tu wróżek i czarownic, ta pustynia kryje w sobie więcej niespodzianek i stworzeń nie z tej ziemi, których nie mam serca Wam opisywać, bo akurat je trzeba poznać samemu, by móc zrozumieć, jak ważną role odgrywają w fabule.

Jak już wspominałam to jest debiut Alwyn Hamilton, sposób, w jaki ta kobieta prowadzi poszczególne wątki, jak i całą akcję utworu sprawia, że chce jej więcej i więcej! Wiem, że gdy tylko drugi tom tej powieści do mnie dotrze już bez piasku :) , jedyną rzeczą, którą wtedy będę chciała zrobić to zasiąść w ogródku z kotem na kolanach i znów przenieść się z powrotem na tę pustynię z Amani i Jinem.

Za możliwość przeczytania dziękuje Wydawnictwu Czwarta Strona.