Misja Wywiad z Anetą Krasińską

Dziś zapraszamy Was do zapoznania się w wynikami naszej kolejnej Misji Wywiad.
Tym razem na Wasze pytania odpowiadała Aneta Krasińska autorką m.in. "W siei uczuć"!
Pani Aneta uznała że najciekawsze pytania zadał jej Agnieszka E. Rowka i to właśnie do niej powędruje ta książka. Serdecznie gratulujemy i prosimy o kontakt przez nasz fp.

Małgorzata Wójcik
1. Jaka książka w największym stopniu wpłynęła na Pani życie, dlaczego?

Uwielbiam, jeśli książka mnie zmusza do refleksji. Pozostaje wtedy ze mną na dłużej. Powracam do niej w myślach i zastanawiam się nad życiem. Taką książką jest „Inny chłopiec” Willy’ego Rassella. Powieść dosłownie mną wstrząsnęła i sprawiła, że po dwudziestu latach przeczytałam ja ponownie i emocje wcale nie były mniejsze. Jest to rewelacyjny przykład powieści, która pokazuje, jak niewiele potrzeba, by zniszczyć drugiego człowieka. Podejrzenia, insynuacje mogą sprawić ból, ale przede wszystkim obrócić o 180stopni bieg zdarzeń.

Beata Górniewicz
1.Jak to jest z tym pisaniem? Czy to spełnione marzenie z dzieciństwa, czy może jakiś przypadek sprawił, że sięgnęła Pani po pióro?

Decyzja o  napisaniu powieści zrodziła się dość spontanicznie, choć dojrzewałam do niej latami. Zawsze znajdowałam mnóstwo wymówek, by nie zacząć, a z tyłu głowy wciąż miałam słowa męża, bym spróbowała. W końcu dałam za wygraną i napisałam kilkanaście stron, by dał mi święty spokój, ale tak się nie stało. Zaczęłam pisać kolejne rozdziały, nieśmiało podsyłając je najbliższym mi osobom i z zapartym tchem czekając na ich opinie. Tak się zaczęła moja przygoda w roli autorki powieści.

Iza Wyszomirska
1. Kamila z "Sieci uczuć" wyjeżdża do Berlina. Czy uważa Pani, że życie w wielokulturowym kraju jest trudniejsze niż to w Polsce? 😊

Uważam, że życie w wielokulturowym mieście jest bardzo interesujące. Sama pamiętam swój krótki pobyt w Londynie. Dosłownie chłonęłam wszystko to, co działo się wokół mnie. Nowi ludzie, ich zachowanie, poglądy, z którymi można dyskutować, wszystko to robiło na mnie wrażenie. Oczywiście nie można pominąć też nieporozumień wynikających z tego, że mieszają się różne kultury i wpływy. Na pewno życie w takim miejscu jest wyzwaniem i sprawdzianem dla nas i naszych zasad.

Barbara Pawlik
1. Czy gdyby zabrano długopis zabrano kartki związano ręce i powiedziano pani nie pisz - czy serce targało by się uczuciem walki o ta jedynie piękna rzecz przelewania pomysłów na kartkę czy uspokoiło by się i poddało innemu toku życia?

Pisanie to przyjemność, odskocznia od rzeczywistości, a czasem ucieczka od prozy dnia, zatem gdyby mnie pozbawiono możliwości pisania, musiałabym sobie znaleźć inne zajęcie. Na pewno nie poddałabym się i nie poprzestała na umartwianiu…

Agnieszka E. Rowka
1.Miłość czy nienawiść - które jest Pani zdaniem silniejszym uczuciem.

Myślę, że od miłości do nienawiści wystarczy krok. Ta ostatnia jest w stanie zniszczyć wszystko, co stoi na jej drodze. Nie liczy się z żadnymi uczuciami. Jest ślepa, a przez to tak silna i trudna do pokonania. Może trwać latami, a wciąż podsycana, prze do przodu.

Sabina FK
1. Która z Pni książek,zawiera najważniejsze chwile z prywatnego życia. Jeśli jest taka, to która i co opisuje,że zechciała się Pani nią podzielić z czytelnikami ?

Żadna z książek, które napisałam nie pokazuje mojego prywatnego życia. Owszem, sięgam do własnych doświadczeń, ale luźno je wiążę z fabułą. Uważam, że moi bohaterowie są o wiele bardziej ciekawi niż ja.

Marysia Ski
1. Czy w swoich książkach zdarzyło się aby któryś z bohaterów lub bohaterek mówił jakieś wyrażenie bądź zwrot , którym Pani lubi się posługiwać?

Raczej nie mam typowych zwrotów i moi bohaterowie też ich nie mają, ale jest to świetny pomysł, który postaram się wykorzystać.

Anna Bednarek Zawisza
1.Gdyby miała Pani udzielić kilku rad początkującym pisarzom, jakie byłyby to rady?

W pisaniu bardzo ważna jest odwaga i to w całym procesie. Najpierw, żeby w ogóle uwierzyć w swoje możliwości. Później, żeby wierzyć w historię, którą się opisuje. Dalej ważna jest wiara i przekonanie w to, że ktoś to zechce przeczytać. Nastepnie potrzeba odwagi, by szukać wydawnictwa, które doceni to, co im zanosimy. A na koniec nie można przyjmować do siebie złośliwej krytyki, w której nie ma prawdy. Trzeba otaczać się ludźmi życzliwymi, którzy podpowiedzą, którą drogę wybrać, aby trafić do celu.

Katarzyna Różalska
1. Ciekawi mnie jak postrzega Pani swoich kolegów i koleżanki po fachu, kogo Pani szczególnie podziwia wśród polskich współczesnych pisarzy, kto najbardziej zaskoczył, zwrócił uwagę nietypowym pomysłem na fabułę? Czy polscy pisarze bardziej się wspierają czy rywalizują ze sobą?

Lubię czytać polskich autorów, chociażby dlatego, żeby się od nich uczyć. Uwielbiam powieści sensacyjne Marcina Ciszewskiego i kryminały Mariusza Czubaja. Panowie piszą zupełnie inaczej niż kobiety, dlatego lubię podpatrywać ich warsztat. Sama unikam też sztampowości, dlatego chętnie czytam powieści, które mają w sobie to coś i są oryginalne. Jeśli chodzi o relacje miedzy pisarzami to bywa różnie. Wszyscy jesteśmy ludźmi i często mamy różne cele, do których chcemy dojść…

Janusz Fo
1. Marzycielka, która czerpie z życia garściami i ma tysiące pomysłów na minutę czy dobrze zorganizowana, poważna i trzeźwo patrząca na świat - który z opisów lepiej Panią opisuje?

Pewnie wbrew oczekiwaniom napiszę, że jestem zdecydowanie bardziej uporządkowana i racjonalnie patrzę na świat, choć to wcale nie przeszkadza mi marzyć i mieć bujną wyobraźnie. Gdybym nosiła głowę w chmurach, nie napisałabym ani słowa, bo najzwyczajniej w świecie nie miałabym na to czasu. Praca pisarza to bardzo wymagające i wyczerpujące zajęcie, w którym nie ma miejsca na chaos. Potrzebna jest dyscyplina i świetna organizacja pracy własnej.

2. Jaki pisarz/pisarka jest dla Pani autorytetem, czy chciałaby Pani nawiązać z nim/nią współpracę i stworzyć powieść?

Trudno mi wskazać jedną osobę. Mam kilku autorów, których cenię…

Joanna Wiewióra
1. Czy ma Pani jakiś szczególny sentyment bądź darzy specjalnym uczuciem którąś z Pani napisanych książek czy wszystkie je traktuje tak samo?

Ze względów sentymentalnych najważniejsza jest dla mnie pierwsza powieść, którą wydałam, czyli „Finezja uczuć”. To był mój debiut i pierwsza możliwość zetknięcia się z rynkiem wydawniczym, dlatego z zapartym tchem czekałam, jakie będą opinie czytelników. Tym, bardziej, że długo zastanawiałam się, czy wydawać pod własnym nazwiskiem. Muszę przyznać, że obawiałam się krytyki. Dzisiaj nie żałuję podjętej decyzji, bo spotykam się z ogromnym wsparciem i życzliwością czytelników.

Marian Kluka
1. Czy śnią Ci się bohaterzy Twoich książek . Pozdrawiam

Dokładnie tak jest. Często zasypiam i budzę się z moimi bohaterami. Dzięki temu nabierają cech realnych postaci i niejako ozywają w mojej świadomości.

Eugenia Bondaruk
1. Pytanie jedno w którym momencie powstaje tytuł książki

Tytuł to dla mnie najtrudniejszy element. Zazwyczaj bywa tak, że korzystam z podpowiedzi moich przyjaciół, którzy czytają powieść zaraz po tym, jak powstaje. A drugi sposób, to najpierw jest tytuł, a później treść.

Olga Nowak
1. Czy ma pani swojego książkowego idola?

Jeśli chodzi o idola jako autora, to lubię niektóre książki Paula Coelho, Mitcha Alboma, Marcina Ciszewskiego czy Mariusza Czubaja.

Kinga Zdanowska
1. Dlaczego?( Dlaczego czytasz i piszesz, czemu to a nie co innego?) 😇📚

Decyzja o  napisaniu powieści zrodziła się dość spontanicznie, choć dojrzewałam do niej latami. Zawsze znajdowałam mnóstwo wymówek, by nie zacząć, a z tyłu głowy wciąż miałam słowa męża, bym spróbowała. W końcu dałam za wygraną i napisałam kilkanaście stron, by dał mi święty spokój, ale tak się nie stało. Zaczęłam pisać kolejne rozdziały, nieśmiało podsyłając je najbliższym mi osobom i z zapartym tchem czekając na ich opinie. Tak się zaczęła moja przygoda w roli autorki powieści, ale robię też wiele innych rzeczy: szydełkuję, robię na drutach, kiedyś nawet śpiewałam w zespole…

Bardzo dziękuję za tyle cennych pytań, które skłoniły mnie do refleksji nad tym, dlaczego w ogóle piszę. Niestety zwycięzca może być tylko jeden…

Aneta Krasińska