Wróć do Triory - Jolanta Kosowska (PATRONAT MEDIALNY)

„Są takie miejsca, w których czas zatacza koło – miejsca jakby nierzeczywiste, pełne niedopowiedzeń i tajemnic, zamieszkane przez wyłaniające się zewsząd duchy przeszłości. Taka właśnie jest Triora, leżąca na uboczu mała wioseczka w Alpach Liguryjskich. W szesnastym wieku doszło tu do pogromu rzekomych czarownic, na stosach spłonęło kilkadziesiąt niewinnych kobiet. Dzisiaj widma sprzed wieków mieszają się z rzeczywistością, tworząc aurę, która potrafi przyciągać, zaskakiwać i przerażać.

To właśnie tutaj przetną się drogi czworga młodych ludzi: skonfliktowanego ze szkołą nauczyciela, cierpiącego na chorobę nowotworową muzyka, byłego narkomana i dziewczyny o tajemniczej przeszłości. Czy duchy Triory okażą się im przychylne? Co się wydarzy, gdy granice między światem realnym a tym, czego nie da się pojąć rozumem, zaczną się zacierać?”

Bardzo lubię twórczość Jolanty Kosowskiej, przeczytałam każdą z jej książek i zawsze cieszę się jak dziecko, gdy wiem, że ma się ukazać coś nowego. Jej książki mają w sobie niespotykaną magię i zawsze przenoszą mnie w cudowne i pełne barw miejsca, o których wcześniej nie słyszałam. Tym razem autorka zabrała mnie do Triory, małej wioski w Alpach Liguryjskich. Już po kilkudziesięciu stronach złapałam się na tym, że zatraciłam w tej historii do tego stopnia, że otaczający mnie świat przestał dla mnie w ogóle istnieć, a ja znalazłam się w innym miejscu, w innej rzeczywistości i wśród bohaterów książki. Nie każdy autor potrafi wywołać we mnie ten stan, a pani Joli udaje się to dość często. 

Wróć do Triory to powieść, która bardzo mnie zaskoczyła, zadziwiła i przede wszystkim uwiodła mnie fabułą. Nie należy ona lektur lekki i takich na jeden wieczór. Nią trzeba się delektować i smakować cały czas, by później mieć o czym rozmyślać. To książka, która wręcz kipi emocjami, a historia w niej zawarta wciąga i hipnotyzuje bez reszty. 

Kreacja bohaterów wyszła autorce znakomicie. Każdy z nich jest inny, charakterystyczny, bardzo łatwo z każdym z nich można się utożsamić. Dzięki temu ich emocje stają się naszymi emocjami, czujemy ich radość, ich lęk, czy  nawet strach. 

Tym, co najbardziej lubię w książkach Jolanty Kosowskiej, jest to, że każda z nich przepełniona jest feerią barw i mnóstwem opisów pięknych i tajemniczych miejsc. To naprawdę ułatwia czytelnikowi przeniesienie się na karty powieści, by razem z bohaterami można było przeżywać ich historię. 

Jolanta Kosowska w swojej najnowszej książce porusza także trudne tematy tj. choroba nowotworowa, czy uzależnienie od narkotyków. Te tematy nie są nam obce i wiemy, jak wielu ludzi one dotykają. Co najważniejsze wiemy także o tym, że  w każdym z tych przypadków najważniejsze jest wsparcie drugiego człowieka, który jest w stanie uświadomić chorej osobie, że z każdą chorobą można wygrać, bo nie zawsze oznacza ona koniec świata.

„Wróć do Triory” to nierealna, ale i bardzo prawdziwa opowieść o przeciwnościach i trudach życia oraz o dążeniu do upragnionego spokoju i stabilizacji. To także historia, która podnosi na duchu i daje olbrzymią nadzieję. Gorąco polecam, bo obok tej książki naprawdę nie można przejść obojętnie.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Novae Res.