Przeklęci Święci - Maggie Stiefvater

„Olbrzym, pastor z głową kojota, mężczyzna porośnięty mchem i kobieta, na którą zawsze pada deszcz – wszyscy przybyli do sennego i tajemniczego miasteczka Bicho Raro w oczekiwaniu na cud. Zamieszkuje je rodzina Soria, wśród której od wieków rodzą się święci, a pątnicy zmierzają do nich z najdalszych zakątków kraju. 
Beatriz, Joaquin i Daniel są kuzynami i postanawiają zawalczyć o swoją przyszłość. Chcą zmierzyć się z rodzinną legendą oraz przekleństwem. Pozornie niedostępna i zimna Beatriz uważa, że nie dotyczą jej porywy serca. Joaquin jako tajemniczy Diablo, Diablo oddaje się pasji prowadzenia nielegalnej rozgłośni radiowej. Daniel – mianowany przez rodzinę świętym z Bicho Raro – zdaje się czynić cuda dla wszystkich poza sobą. 
Nad pustynne Kolorado nadciąga mrok, który można pokonać tylko wtedy, jeśli ma się odwagę spojrzeć w głąb siebie i zmierzyć się z własnymi uczuciami. Jak cuda odmieniają los pątników, tak los rodziny Soria odmieni się wraz z przybyciem do miasteczka Pete'a Wyatta i historią pewnej miłości.”

Maggie Stiefvater podbiła moje czytelnicze serce serią Wilkołaki z Mercy Fall. Od tamtej pory czytam wszystko, co wychodzi spod jej pióra i jeszcze nigdy się nie zawiodłam. Z ogromną ciekawością zabrałam się za jej najnowszą powieść, która ukazała się na naszym rynku wydawniczym. Każdy, kto zna jej twórczość, wie, że to autorka, która ma specyficzny styl, a niektóre z jej książek są dość dziwne, inne i niekiedy trudno jednoznacznie je ocenić, a „Przeklęci Święci” to właśnie jedna z takich powieści. To także jedna z takich książek, którą czytałam na raty, czytałam po kilkadziesiąt stron dziennie, bo więcej nie dawałam rady, tylko nie zrozumcie mnie źle, książka mnie nie nudziła, bo ona ma taki swój leniwy urok i brak w niej jakiejś oszałamiającej akcji. Nie oczekujcie, że znajdziecie w niej wybuchające fajerwerki, bo akcja w ogóle nie jest dynamiczna, ona toczy się leniwie swoim własnym tempem. W ogóle uważam, że w tej książce to nie akcja jest najważniejsze, ją trzeba czytać bardzo uważnie, nie raz czytając między wierszami, skupiając się na cudach i na pewno trochę na wierze. Autorka w piękny sposób uświadamia czytelnikowi, jakie skutki może przynieść brak wiary w siebie i pokazuje, że zawsze bez względu na wszystko należy walczyć z mrokiem oraz należy walczyć o swoją godność i o siebie.

„Jednak wszyscy mamy w sobie mrok. Rzecz w tym, ile zdołamy pomieścić w sobie światła.” 

Książka napisana jest dość chaotycznie, więc naprawdę podczas czytania potrzebne jest duże skupienie i przerwy, by przetrawić i poukładać sobie w głowie to, co zostało przeczytane. Zdecydowanie jest to oryginalna powieść, która fascynuje magicznym światem i historią bohaterów. Rozumiem, że nie każdemu musi się spodobać, bo każdy odbierze ją zupełnie inaczej. Jednak na mnie wywarła ona duże wrażenie i skłoniła do wielu refleksji nad życiem moim i otaczających mnie ludzi.

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Uroboros.